Karoo-plooie, Die Burger en 'n Martin Bester Drive

[DieDame]

Dagsê Mense,

Laat ek begin met... Genugtig! Dit was Woes ver, Woes mooi en Woes lekker, veral in retrospek...

En dan moet ek as deel van die vrywaring van hierdie RR ook sê... Ek het nog nooit in my lewe ratte gewissel met my voete en petrol getrap met my hande nie. Ek is nie 'n motorfietsryer nie, net 'n pillion. Maar, Dunnes is besig met eksamens en projekte en het nie tyd vir skryf nie. En ek juk alweer vir die volgende ekspedisie. Die beste ding wat 'n mens vir die rooimiere kan doen as jou verlof op is en jy al klaar die volgende reis haarfyn beplan het, is om te herkou aan herinneringe. Na 'n bietjie rondkrap in die toer se foto's en 'n vinnige storie'tjie vir my Pa wat oorsee werk sê Dunnes, maar hoekom maak jy nie sommer 'n RR daarvan nie? Dis hoe dit toe nou kom dat ek die verteller van die verhaal word. So hier gaan ons mense, die verhaal van Dunnes (die ryer) en Dassie (sy Dakar) se eerste langer toer saam met hul Dame deur die Kaap . 'n RR uit 'n pillion se perspektief...

Laat ons die kiekies afskop...

In die middel van Julie is dit altyd universiteit vakansie, dis altyd winter in die Kaap, maar nie altyd dat ek die kans kry om 'n konferensie by te woon in die wynlande nie. Die werk het my vliegkaartjie betaal en toe lyk dit mos na die ideale geleentheid... Ons wou al 'n ruk lank die langer toer-gedoente op die motorfiets uittoets, net om te sien of dit nou rerig iets is wat ons sal geniet. Met die mik ons toe Kaap toe, koudte ten spyt.

Donderdag middag 5 Julie val Dickie (dis nou hoe ek vir Dunnes ken) in die pad hier uit Johannesburg uit. Dis natuurlik eers na 'n deurnag se gepak en gesweis aan sy nuutste ontwerp vir Dassie se panier-rame. Die aand slaap hy in die grond langs die kaya van plaaswerkers wat hy net duskant Bloemhof ontmoet het. Vrydagaand kamp hy in Beaufort-Wes en Saterdag skuins na middagete pik hy my by Kaapstad se lughawe op. Hy moes in die Kaap kom, so dis net teerpad en kits-etes al die pad.

Soos hy self sê, dis die verste wat hy al ooit gery het om iemand by die lughawe te gaan oplaai. Ons herpak vir Dassie op die lughawe, laptop en al...

Die volgende twee dae kruip ons weg vir die reën in die 33South Backpackers in Observatory (lieflike vibe en uitstekend georganiseer!). Ek maak nog my aanbieding vir die konferensie klaar. Ons kuier saam met 'n paar vriende, kyk pikkewyne en help 'n kerk opslaan. Ek spandeer 'n paar aande op 'n wynlandgoed met heeltemal te veel uitstekende kos en wyn natuurlik. Uiteindelik kom ons Woensdagaand tot stilstand op die Du Preez's se stoep met 'n uitsig oor ou Kaapstad. Die onnodige bagasie is terug gepos. More vertrek ons.

Die oorsig van ons roeteplan: Theewaterskloofdam, Montagu, Oubergpas, Anysberg, die noordelike voet van Towerkop, Seweweekspoort, Die Hel, Swartbergpas aan die noordekant af, Graaff-Reinet via Klaarstroom en Willowmore, Nieu-Bethesda, Gariepdam en dan huis toe, Johannesburg. Soveel grondpad as moontlik en soveel kamp as moontlik. Ons het vyf volle dae. Eenvoudig, is dit nie?

Minder eenvoudig om uit te voer kom ons toe agter... Ons het net helfte van die bestemmings op die lys met grondpad gehaal voor dinge 'suid' begin gaan het. Maar suid is immers waar die beste herinneringe dikwels lê... Met die kamp, wel dit het nog slegter gegaan... en ek sal heelhartig die blaam daarvoor aanvaar.

 

[KTMvan]

sub

 

[Dunnes]

Natuurlik skryf ek in. Ek sien uit om die perspektief van agter te sien

Sent from my B15 using Tapatalk

 

[Lem]

Sub :sip:

 

[skydiver]

:happy1:

 

[DieDame]

Dag 1: Gardens na Klein-Swartberg

Donderdag-oggend val ons byna saam met die son in die pad. Ons vat die mooi roete deur Franschhoek, verby al die name op Checkers se wynrak, oor die Hottentots-Holland berge na die Theewaterskloof dam.

Hier is die sonsopkoms oor Kaapstad uit Marius en Griet se tuin uit. Tafelbaai hawe is nou so net aan die linkerkant van die foto af.

Ons stop net buite Franschoek om ekstra lae warm klere aan te trek vir die koue wind wat saam met daai mis-kombers oor die berg kom.

Die Theewaterskloofdam... Nogsteeds baie leeg vir halfpad wees met die reënseisoen. Volgens Wikipedia voorsien die dam 41% van Kaapstad se water behoefte. Ons het ook gehoor die byeboere sukkel so met korwe wat uitsterf hier in die Kaap. Bittermin mense het heuning om te voorsien. Dis 'n slag vir die hele ekosisteem. My hart gaan uit na ons liewe Kaap die jaar.

Van die droë situasie af is ons Montagu toe. Wat 'n fraai dorpie. Die roete wat die dorpie binneloop gaan deur 'n rotsboog wat hulle met dinamiet uitgeskiet het. Daar is ook die aller-wonderlikste kranse oral in die kloof. Ons kon nie stop vir bewonder-tyd op die roete nie aangesien hulle nog besig is met herstel werk aan die pad na die Kogmanskloofrivier hom 'n keer weggespoel het. Daar is 'n ry-stop met letterlik net een baan wat die dorp inloop vir 'n klomp kilometers aaneen. In die dorp aangekom stop ons by die Spar vir inkopies en toe gaan eet ons middagete in die Montagu Natuurtuin.

Ons middagete kolletjie. Warm, varsgebakte brood met kaas en fynbos heuning (ons kon kry ;D!). HmmHmm. En natuurlik 'n petit koppie espresso.

Ons het heeltemal te rustig op ons mage in die son lê en bak (hitte was oor die algemeen maar skaars op die trip) en toe ons weer sien moet ons ons sterte roer. Dis al na 13h en ons wil nog tot aan die voet van die Klein-Swartberge ry vanaand. ​Van Montagu af vat ons die grondpad oor die Oubergpas na die mees Westelike ingang van die Anysberg.

Die Anysberg is 'n besondere plek. Dis so 'n mengsel van karoo-bossie vlaktes en droë-lope wat soos maan landskappe lyk. Nes 'n mens deur die hek van die reservaat gaan land jy op 'n lieflike stuk reguit grondpad. Die son begin al skuinserig val. Mens jaag resies met die skaduwee op die oranje grond langs jou hierdie ongerepte ruimte in. Die mikpunt is die handjie vol berge wat groot, maar yl op die horison lê... Dis nou die Klein-Swartberge daai. Gits! ons het nog 'n ent om te ry en kyk hoe lank is die skaduwees al (as 'n mens in ag neem dat karoo-bossies nie baie hoog groei nie)!

Dis nie lank nie en die mooi stuk grondpad verander in 'n effens meer tegniese tweespoorpad wat die rivierbedding telkemale kruis.

Soos mens nader aan die Anysberg kom sien jy al langs sy rug loop die een kloof na die ander soos die grate van 'n vis. En dis diep, steil klowe; 'n verstommende ding vir hierdie droge wêreld...

So in die ry kom ons 'n gemsbok koei en haar kallertjie tee en 'n volstruis het so vir 'n ent voor ons in die pad af gehol. Teen sononder ry ons by die Ooste hek uit. Na net minder as 2000km het Dassie uiteindelik! sy eerste stuk grondpad vir die trip agter die blad. Dikcie is ekstaties en baie dankbaar...

Nes die koudte begin toesak ry ons by ons slaapplek in. Ons kamp vanaand by Porcupine Rest Camp aan die Noordekant van die Klein-Swartberge; 'n klipgooi van die Noordelike uitgang van Seweweekspoort af. Hier ontmoet ons vir Allen en Joy; self welberese op die motorfiets deur Suidelike Afrika. Watter gasvrye mense! Bier op die ys en vuur aan die brand staan hulle en wag vir ons saam met Jassie, 'n boer van die omgewing. Soveel atmosfeer, hulle verstaan hoe dinge werk. Vir amper twee ure en 'n paar biere is dit lekker kuier voor ons gaan kamp opslaan en ons eie braaivleisvuur aansteek. En ek moet net sê; hulle het 'n lieflike bar daar met Warm-Wit!! feesliggies oral, nie daardie kliniese, onpersoonlike, koue wit lig wat my rillings gee nie.

Vanaand braai ons 'n heel gepaste volstruis steak hier in die Karoo...

Heel tevrede maak ons onsselwers tuis op ons stap-matrassies vir die nag.

 

[Heimer]

Sub. Lekker die..

 

[woody1]

:ricky: :ricky:

 

[Dorsland]

Lyk asof dit 'n lekker storie kan wees, ek ry saam...

 

[Matewis]

Ons het julle by die laagwater bruggie gekry in Swartberg Pas!

Ek lees lekker verder saam!

 

[Lem]

Sover pragtig geskryf  :thumleft:

ek sien uit na die res.

 

[roxenz]

Ja-nee, dit klink goed sover, met belofte van nog baie meer. Laat wiel Dame!  :biggrin:

 

[Dorsland]

Ek weet darem nie of ek verder moet lees nie.  Ek sien julle het deur my omgewing gery sonder om te kom groet.

gmfffff.....

 

[Chrisl]

val Dickie (dis nou hoe ek vir Dunnes ken) in die pad

As kliente Dustriders besoek en die term gebruik wanneer hulle begin aanstaltes maak word hulle baie vinnig reggehelp. In die pad val is nie die korrekte of aanbevole term om te vertrek. :deal: :eek7:

Sub :thumleft:

 

[Klein Torkar]

Lekker lees hierdie.

 

[Dunnes]

Ek weet darem nie of ek verder moet lees nie.  Ek sien julle het deur my omgewing gery sonder om te kom groet.

gmfffff.....

Ja nee, daai deel kom nog. Toe daai koue weer getref het naby Aberdeen het ek vir Magdaleen deur die interkom gesê ons kan maklik by jou gaan opwarm. Maar meer daaroor later

 

[Dorsland]

Raait, ek lees dan verder. Maar ek hoop dis 'n goeie verskoning [emoji6] [emoji3]

 

[NoRush]

:sip: Ek laaik daai oorpak by lughawe deel. Dis wanneer jy sien wat is te veel gepak, of nie in gepak nie. My vrou se gunsteling is pak en organize  :thumleft:
Ek is nog appy op daai area..

 

[DieDame]

Ons het julle by die laagwater bruggie gekry in Swartberg Pas!

Ek lees lekker verder saam!

My aarde, bly te kenne Matewis  ;D. Ons het lekker gespeel daar in julle Kapenaars se agterplaas. Moet sê hierdie forum het nogal 'n manier om mense te connect en vreemdelinge glad nie so vreemd te laat voel nie.

Ek weet darem nie of ek verder moet lees nie.  Ek sien julle het deur my omgewing gery sonder om te kom groet.

gmfffff.....

Dorsland, ons pleit skuldig! Maar hopelik maak die verhaal op daarvoor. Ons het nog 'n klomp baie gawe mense daar uit jou kontrei ontmoet en gaan verseker baie groet werk hê as ons weer daar verby kom.

 

[DieDame]

Dag 2: Klein-Swartberg na Die Hel
​​
Die aand ontdek ek 'n ding van my slaapsak... Dis 'n tweedehandse mummie-styl donsslaapsak. Dickie se moeder het hom vir my vir so ongeveer R30 by die hospice gekoop. En vir koue weer bo-op die Drakensberge was dit al 'n heel warme R30 daardie. Maar, gewoonlik slaap ek met die kappie bo-oor my kop. Die keer het ek egter met die kappie onder geslaap om 'n stopplek waar die uitlaatpyp 'n vorige keer 'n gat in die sloop gesmelt het te spaar. Met die ouderdom saam het die dons oor die voete aan hierdie kant al weggewerk. Hierdie kaal kol en 'n baie koue nag sorg toe dat ek in die vroë oggend ure wakker word van yskoue, gevoellose voete. Dis nie lank nie of die res van hierdie lyf van my verbeel haarself dat sy ook besig is om te verkluim. Ek klim uit die bed om te gaan voel of daar dalk nog warm water in die donkie is, maar helaas, die is ook al koud. Ek maak toe maar vir Dickie wakker dat hy bo-op my voete kan lê en naderhand daag die naalde en spelde op soos hulle weer lewe kry.

Ek skat ons kan sê die ys is gebreek vir die trip...

Ons het nie die avo vir ontbyt gebraai nie, dis net daar was hout en dit was vrek koud en toe gaan logika maar sy gang en ons steek aan.

Hier is die skakerings van ons kamp-warboel deur Dassie se vellings (Hoe's daai vir 'n Afrikaanse term  )

Die son het darem naderhand die grond getref (dis eers na 8h hier in die Kaap, laat vir waaraan ons gewoond is in die Noorde). Tyd vir ons eerste selfie van die trip...

Na 'n tandeborselsessie met yswater en 'n bokspring van die troetel-boerbok lammer maak ons aanstaltes. Vandag is die doelwit deur Seweweekspoort tot in Calitzdorp vir inkopies. Van daar af mik ons na die Swartbergpas met die sogenaamde Wesoewerpad, 'n grondpad wat die loop van die Nelsrivier volg. En vanaand slaap ons in Die Hel.​

Kort na ons wegtrek stop ons vir 'n kiekie van Towerkop; 'n berg met spesiale herinneringe vir ons altwee. Ons het al twee keer daar bo in Nel se Grot gebly en geklim vir 'n paar dae. Dis daardie klein pienkerige rots knoetsie daar aan die linkerkant. Soos hy vanuit hierdie hoek lyk kan ek byna nie glo dis so 'n reusagtige berg vol panoramas en talus velde daar bo nie. Van die kranse aan daai rots knoetsie is ongeveer 100m hoog.

Hmmm, dis beslis nie hierdie volstruise van Jassie waarvan ons gisteraand so 'n lekker sagte stukkie steak geëet het nie...

Seweweekspoort. Hier spring ons weg met hom...

Dis darem maar asemrowend sulke ontblote geologie... Dit bring 'n mens sterk onder die indruk van die grootsheid van hierdie aarde. Ons is eintlik maar kleinerig...

In die middel van Seweweekspoort het die goeie dosis grondpad Dassie se battery-koppeling los geratel. Hy sny uit en Dickie moet eers die draadloos opkoppel voor die partytjie kan aangaan.

Dickie gee te kenne dat hy hierdie paadjie en sy skouspel terdeë geniet...

Op Caltizsdorp aangekom is die Spar gesluit, maar gelukkig is die slaghuis oop en hulle verkoop 'n paar kruideniersware ook. Op die lys is Wilds-wors en bredie vir boereworsrolle en aangesien hulle nie klein boksies melk vir koffie gehad het nie, 'n blik kondensmelk. Hmmm, daar kom vele kinderdae herinneringe van 'skelm' middernagfeeste uit Ouma se spens op die plaas saam met 'n blik Gold Cross. Ek is seker sy het doelbewus vir ons 'n blik kondensmelk in die spens weggesteek. En net om nie die pret te bederf nie het sy dan die volgende oggend met ons geraas en gesê ons gaan rênspens kry, wat op aarde dit ookal is. Sy weet nie eers nie.

Die Wesoewerpad loop verby die dorpsdam. Ons stop vir 'n kiekie. So in die doodse stilte roep 'n visarend. Dis een ding van motorfiets ry so in sulke half afgeleë plekke. Die ry is maar 'n lawaaierige besigheid en as mens stop tref die stilte jou tussen die oë. Jou ore tuit skoon. As 'n visarend en 'n kolgans dan ook 'n verlate roep gee in daai stilte raak dit besonder treffend.

Kyk net hoe fraai is die Langkloof... Daar is 'n klomp kunstenaars wat hul ateljees in hierdie omgewing gevestig het. En die boere hier kweek blykbaar pesvrye uie-saad vir die wyer Suid-Afrikaanse mark. Wie sou nou kon raai.

Na 'n ent se ry op 'n baie goeie grondpad vol sig-sag draaie soos hy die Groot-Swartberge se voetheuwels deurkruis stop ons vir 'n breuk. Daar teen die regterkantste berg sien mens die strepie waar die Swartbergpas opgaan. Dis darem maar 'n baie sorgvuldig geboude pas. Dit bly vir my verstommend dat die pas nog als met die hand gebou is deur Thomas Bain en sy bandiete. En in meer as 'n 120 jaar het hy nie veel onderhoud aan hom nodig gehad nie. Onder in die vallei waar hy langs die rivier loop het hy in April die jaar wel heeltemal weggespoel toe 'n fratsvloed daar afgekom het. Maar, die pas bly beslis sy monument status werd en is 'n plesier om te ry soos menige al getuig het.

So halfpad teen die pas op keer 'n man uit die omgewing ons voor. Hy het die sonsondergang hier van bo kom kyk; bier in die hand, country op die radio. Wat 'n manier om 'n werksweek af te sluit. Hy waarsku ons van ys voor in die pad. Blykbaar het 'n motorfietsryer pas voor ons daar neergeslaan. Naby aan die bo-punt kry ons toe die berugte ys. Dis seepglad, nes 'n ysskaatsbaan, ek het byna op my bas te lande gekom toe ek afklim. Daar lê ook plek-plek nog sneeu teen die hange.

Ek was nie lus om saam met Dickie te val as hy dalk op hierdie glibberige spul gly nie. Ek stap eerder. Maar, hy verdwyn sonder om in die pad te val (ChrisL  ) om die laaste draai aan die bo-punt van die pas. Dankie tog, watter petalje sal dit nie wees om daai fiets op te tel as als net heeltyd glip en gly hier onder mens nie.

Hier lê die Langkloof nou onder ons. En daar agter loer die eerste wolke van 'n front wat oppad is oor Riversdal se berge. Op die stadium is ons nog salig onbewus van enige verwikkelinge....