Laban
Race Dog
..Respek.goed gepen..
Lus Vir Koffie? (Nou is die hele reisverhaal klaar gelaai)
- Thread starter Dusty Rusty
- Start date
subie
Bachelor Dog
Dusty Rusty said:
In die oggend het dieselfde sandpad heel ander karakter as na middag se kant. Sand het bietjie klammigheid in
en klim wielle baie makliker en teen laer spoed uit op die sand.
Jy kan darem lekker skryf :thumleft:
Lommies
Race Dog
Dusty, my dogtertjie het jou wille hondjies se manewales geniet.
Jou RR lees lekker :thumleft:
Jou RR lees lekker :thumleft:
Dusty Rusty
Grey Hound
Lommies, hier is vir haar nog Roefels en Asjas theads:
https://wilddog.net.za/forum/index.php?topic=81223.
https://wilddog.net.za/forum/index.php?topic=108846.0
https://wilddog.net.za/forum/index.php?topic=68859.0
https://wilddog.net.za/forum/index.php?topic=81223.
https://wilddog.net.za/forum/index.php?topic=108846.0
https://wilddog.net.za/forum/index.php?topic=68859.0
Dusty Rusty
Grey Hound
Dusty Rusty
Grey Hound
Ons ry weer verby die dooie Bakoorjakkals en stop ‘n paar kilometer verder vir ‘n blaaskans op die pad wat ons Brandvlei toe sal neem.
Na ‘n paar happies biltong en apieskos (droe vrugte en neute) val ons weer in die pad en tel spoed op. Hier-en-daar kry ons ‘n buldtjie of ‘n sandkol. Op ‘n kol hol ‘n hasie gesin verskrik langs die kant van die pad toe hulle ons motorfietse hoor aankom. Die pad hou aan en aan en ons ry en ry. Voor Brandvlei staan ‘n paar beeste langs die pad. Wei kon hulle nie, want daar was geen grashalmpie te siene nie.
So 3 kilometer na die beeste begin roesbruin hop huisies oor die landskap verreis. Baie daarvan. Ek was verbaas daaroor. Nooit het ek soveel huisies bymekaar gekoek verwag nie. Intendeel, ek het geen hophuisies hier verwag nie! Ons ry stadig deur die meer ’’gevestigde’’ dorp. Dis stil, vaal, vervelig. By die petrolstasie maak ons weer motorfietse vol. Ons is nog nie rasend honger nie maar besluit om by die Windpomp restaurant net langs die vulstasie te gaan eet. Loeriesfontein was nog 'n hele entjie se ry weg.
Na ‘n paar happies biltong en apieskos (droe vrugte en neute) val ons weer in die pad en tel spoed op. Hier-en-daar kry ons ‘n buldtjie of ‘n sandkol. Op ‘n kol hol ‘n hasie gesin verskrik langs die kant van die pad toe hulle ons motorfietse hoor aankom. Die pad hou aan en aan en ons ry en ry. Voor Brandvlei staan ‘n paar beeste langs die pad. Wei kon hulle nie, want daar was geen grashalmpie te siene nie.
So 3 kilometer na die beeste begin roesbruin hop huisies oor die landskap verreis. Baie daarvan. Ek was verbaas daaroor. Nooit het ek soveel huisies bymekaar gekoek verwag nie. Intendeel, ek het geen hophuisies hier verwag nie! Ons ry stadig deur die meer ’’gevestigde’’ dorp. Dis stil, vaal, vervelig. By die petrolstasie maak ons weer motorfietse vol. Ons is nog nie rasend honger nie maar besluit om by die Windpomp restaurant net langs die vulstasie te gaan eet. Loeriesfontein was nog 'n hele entjie se ry weg.
Attachments
Dusty Rusty
Grey Hound
Ons parkeer ons fietse langs die restaurant en Nismark help my om Gizmo te laat regop staan. (Hy het die fiets vir my laat sak sodat ek makliker by die grond kan bykom, wat veroorsaak dat die fiets kan omval as ek dit verkeerd parkeer) Terwyl hy daarmee besig is kom hang ‘n afvlerk spreeu by ons rond. So ‘n “sceamer” tipe ou. Hy’t my ongemaklik laat voel sowel as geiriteerd. Ons het hom net vlugtig gegroet voordat ons die gebou binne stap. Ek het gehoop hy los ons fietse uit.
Ons gaan sit in die restaurant se buitehof naby ‘n hasiehok. ‘n Paar oulike eethoringkies wie sommige mense skertsend “karoo muise”noem, is die hasies se hokmaatjies. Oorkant ons het ‘n swetterjoel gemmerkatjies lui die son gesit en bak.
Ons gaan sit in die restaurant se buitehof naby ‘n hasiehok. ‘n Paar oulike eethoringkies wie sommige mense skertsend “karoo muise”noem, is die hasies se hokmaatjies. Oorkant ons het ‘n swetterjoel gemmerkatjies lui die son gesit en bak.
Attachments
Dusty Rusty
Grey Hound
Thank you Cheesy! 
Dusty Rusty
Grey Hound
Dit het gevoel asof tyd stilstaan terwyl ons vir ons hamburgers wag.
Later het ek begin kriewelrig voel. Een van die redes was dat ek ongeduldig begin raak het om te eet. Die ander was dat “Afvlerk Spreeu” met 'n skuins jeuprol die buitehof binnegewals het. Hy het homself ongenooid tuisgemaak by twee stewige manne wat by die ingang gesit het.
Tussen hom, die swetterjoel katte en swak diens het ons met groot oe na ons hamburgers gekyk toe dit uiteindelik voor ons neergesit word. In Nismark se oe kon ek sien hy worstel met dieselfde gedagte. Wat as ons loopmagies kry van hierdie goed? Met die eerste fynproewershappie kon ons niks vreemds proe nie. Die tweede happie was heel okey …. En toe ons onsself weer kon kry sit en smul ons behoorlik aan ons "verdagte" burgers.
Later het ek begin kriewelrig voel. Een van die redes was dat ek ongeduldig begin raak het om te eet. Die ander was dat “Afvlerk Spreeu” met 'n skuins jeuprol die buitehof binnegewals het. Hy het homself ongenooid tuisgemaak by twee stewige manne wat by die ingang gesit het.
Tussen hom, die swetterjoel katte en swak diens het ons met groot oe na ons hamburgers gekyk toe dit uiteindelik voor ons neergesit word. In Nismark se oe kon ek sien hy worstel met dieselfde gedagte. Wat as ons loopmagies kry van hierdie goed? Met die eerste fynproewershappie kon ons niks vreemds proe nie. Die tweede happie was heel okey …. En toe ons onsself weer kon kry sit en smul ons behoorlik aan ons "verdagte" burgers.
Dusty Rusty
Grey Hound
Na Brandvlei was die volgende stop op die padkaart Loeriesfontein.
Nismark wou graag vir my die windpompmuseum daar gaan wys. Die grondpad wat ons uit Brandvlei geneem het na Loeriesfontein was breed, in 'n goeie toestand en het vele padhobbels gehad wat my lekker laat giggel het. Ons algemende ryspoed was ‘n gerieflike 106 km per uur.
Op ‘n kol het ‘n groot trok in dolle vaart verby ons gejaag gekom. Dan raak mens dankbaar dat die pad so breed is. Iewers het die pad 'n kop uitgekronkel met 'n rotsagtige gedeelte op linkerkant wat my oog gevang het. Dit het vir my baie dinge verteenwoordig. Ek is spyt ons het nie gestop vir ‘n foto nie. Alles aan die rit was perfek. Ek het gewens ons kan vir altyd aanhou ry.
Dit was lekker om hierdie plaashuis langs die pad te gewaar. As mens vir heeldag net grondpad en karoobossies sien is dit 'n welkome afwisseling vir die oog.
Nismark wou graag vir my die windpompmuseum daar gaan wys. Die grondpad wat ons uit Brandvlei geneem het na Loeriesfontein was breed, in 'n goeie toestand en het vele padhobbels gehad wat my lekker laat giggel het. Ons algemende ryspoed was ‘n gerieflike 106 km per uur.
Op ‘n kol het ‘n groot trok in dolle vaart verby ons gejaag gekom. Dan raak mens dankbaar dat die pad so breed is. Iewers het die pad 'n kop uitgekronkel met 'n rotsagtige gedeelte op linkerkant wat my oog gevang het. Dit het vir my baie dinge verteenwoordig. Ek is spyt ons het nie gestop vir ‘n foto nie. Alles aan die rit was perfek. Ek het gewens ons kan vir altyd aanhou ry.
Dit was lekker om hierdie plaashuis langs die pad te gewaar. As mens vir heeldag net grondpad en karoobossies sien is dit 'n welkome afwisseling vir die oog.
Attachments
Dusty Rusty
Grey Hound
Hoe verder ons gery het, hoe meer het dit na Mof se wereld begin lyk. (Mof is een van ons forum lede. Hy boer met Mof skape buite Calvinia.)
Die verlate Karoo vlaktes se eenvoudige skoonheid bekoor mens maar altyd. Dit het wyd uitgestrek voor ons gele.
Die verlate Karoo vlaktes se eenvoudige skoonheid bekoor mens maar altyd. Dit het wyd uitgestrek voor ons gele.
Attachments
Dusty Rusty
Grey Hound
Loeriesfontein het ietwat onverwags op die horison verskyn.
'n Foto sal nooit die bekoorlike prentjie kan vasvang wat ons deur ons oë gesien het.
Na 'n dag van lae vaal karoobossies, sandkleurige grondpad, en uitgestekte horisonne met 'n heuwel of twee tussen in, het die dorpie vir ons gele en wag asof dit koningkryk uit 'n sprokiesverhaal is. Dit was goed om weer tekens van die beskawing te sien!
'n Foto sal nooit die bekoorlike prentjie kan vasvang wat ons deur ons oë gesien het.
Na 'n dag van lae vaal karoobossies, sandkleurige grondpad, en uitgestekte horisonne met 'n heuwel of twee tussen in, het die dorpie vir ons gele en wag asof dit koningkryk uit 'n sprokiesverhaal is. Dit was goed om weer tekens van die beskawing te sien!
Attachments
Mev Vis Arend
Race Dog
Wat 'n mooi ritverslag. Jy vertel hierdie storie soos net jy dit kan doen.
Ek kan nie wag vir die res nie.
Ek kan nie wag vir die res nie.
Dusty Rusty
Grey Hound
Ons het die dorp stadig binnegery.
Dit was skoon en goed versorg. Van die plaaslike inwoners wat by ‘n vulstasie en kafee was, het ons gegroet met ‘n beleefde kopknik. Die windpomp museum was toe, maar gelukkig was daar ‘n oop hekkie waarby ons kon ingaan om die windpompe van nader te besigtig.
Op elke windpomp was daar geskrywe van waar af dit afkomstig is. Die grootste verskil tussen hierdie windpompe en die wat nog in diens op iemand se plaas was, is dat hierdie almal blink gepoets gelyk het!
Terwyl ons tussen die windpompe rondloop, kom daar ‘n meisietjie van so 7 jaar oud, na ons toe aangehardloop. Baie ernstig, in Engels, vertel sy ons met 'n swaar Afrikaanse aksent dat daar mense is wat ons kan skakel vir ‘n begeleide toer. En poef! Daar draai sy in haar spore om en laat spaander by die tuinhekke uit! Dit het ons beide met ‘n frons gelaat! ???.
Hier staan ons fietse buite die windpomp museum
Dit was skoon en goed versorg. Van die plaaslike inwoners wat by ‘n vulstasie en kafee was, het ons gegroet met ‘n beleefde kopknik. Die windpomp museum was toe, maar gelukkig was daar ‘n oop hekkie waarby ons kon ingaan om die windpompe van nader te besigtig.
Op elke windpomp was daar geskrywe van waar af dit afkomstig is. Die grootste verskil tussen hierdie windpompe en die wat nog in diens op iemand se plaas was, is dat hierdie almal blink gepoets gelyk het!
Terwyl ons tussen die windpompe rondloop, kom daar ‘n meisietjie van so 7 jaar oud, na ons toe aangehardloop. Baie ernstig, in Engels, vertel sy ons met 'n swaar Afrikaanse aksent dat daar mense is wat ons kan skakel vir ‘n begeleide toer. En poef! Daar draai sy in haar spore om en laat spaander by die tuinhekke uit! Dit het ons beide met ‘n frons gelaat! ???
. Hier staan ons fietse buite die windpomp museum
Attachments
Dusty Rusty
Grey Hound
Dusty Rusty
Grey Hound
- Joined
- Sep 9, 2012
- Messages
- 9,326
- Reaction score
- 2,509
- Location
- Palm Bay, Florida, USA.
- Bike
- Honda XL500S
Ek sien nou eers die ritverslag van jou Dusty.
Dit het sopas 'n uur van my dag opgekikker en 'n glimlag op my gesig laat krul. ;D
Sjoe! Jy skryf darem baie mooi, jou beskrywings van wat jy gewaar en wat jy voel is so eerlik en ek sien alles waarvan jy praat in my gedagtes.
Dankie dat jy die tyd geneem het om ons almal so te vermaak en die rit wat jou geliefde Nismark en jy duidelik soveel geniet het. Ek ry beslis verder saam julle :thumleft:
Dit het sopas 'n uur van my dag opgekikker en 'n glimlag op my gesig laat krul. ;D
Sjoe! Jy skryf darem baie mooi, jou beskrywings van wat jy gewaar en wat jy voel is so eerlik en ek sien alles waarvan jy praat in my gedagtes.
Dankie dat jy die tyd geneem het om ons almal so te vermaak en die rit wat jou geliefde Nismark en jy duidelik soveel geniet het. Ek ry beslis verder saam julle :thumleft:
Dusty Rusty
Grey Hound
Teen 4 uur se kant, het ons die laaste 80 km Calvinia toe aangepak. Ek was al lekker lui en het traag op my fiets geklim om die laaste stuk grondpad vir die dag te ry.
Stadig maar seker het ons fietse versnel met die geluide van suisende bande en dreunende enjins in ons ore. (dis ook wat ons meestal gehoor het tydens ons toer. Dit, mens se eie asemhaling en natuurlik die gesnuiwery!)
Die pad het begin verander na ‘n witter gladder pad met uitgedroogte moddergroewe in. Weereens was ek sommer vies vir myself omdat ek nog nie ‘n geellensbril gekoop het nie. Dit het konsentrasie geveg om te kon sien waar ek ry. (gelukkig het die hele rit tot by Calvinia nie net uit “witpad” bestaan nie)
Ons ry en ry terwyl die skaduwees langer oor die pad kruip.
Nismark stop later en se ek moet iets eet. (Dit gebeur gewoonlik wanneer ek nie meer so goed ry nie)
Rondom ons was dit doodstil. Al wat mens kon hoor was ons snuif-snuif en die fyn krinkel geluide van die lekkergoed papiere wat ons oopmaak. Vir my was dit een van die mooiste stilhouplekke gedurende ons hele toer. Links van ons het die veld vol bome gestaan. Op regterkant het ‘n troppie ooie en hul lammetjies rustig teen ‘n koppie gestaan en wei. Geen foto sou die mooi kon vasvang nie, maar hier is ‘n probeerslag.
(as jy die foto’s groter maak op jou rekenaar sal jy die wit skaapspikkeltjies en dowwe bome kan sien)
Stadig maar seker het ons fietse versnel met die geluide van suisende bande en dreunende enjins in ons ore. (dis ook wat ons meestal gehoor het tydens ons toer. Dit, mens se eie asemhaling en natuurlik die gesnuiwery!)
Die pad het begin verander na ‘n witter gladder pad met uitgedroogte moddergroewe in. Weereens was ek sommer vies vir myself omdat ek nog nie ‘n geellensbril gekoop het nie. Dit het konsentrasie geveg om te kon sien waar ek ry. (gelukkig het die hele rit tot by Calvinia nie net uit “witpad” bestaan nie)
Ons ry en ry terwyl die skaduwees langer oor die pad kruip.
Nismark stop later en se ek moet iets eet. (Dit gebeur gewoonlik wanneer ek nie meer so goed ry nie)
Rondom ons was dit doodstil. Al wat mens kon hoor was ons snuif-snuif en die fyn krinkel geluide van die lekkergoed papiere wat ons oopmaak. Vir my was dit een van die mooiste stilhouplekke gedurende ons hele toer. Links van ons het die veld vol bome gestaan. Op regterkant het ‘n troppie ooie en hul lammetjies rustig teen ‘n koppie gestaan en wei. Geen foto sou die mooi kon vasvang nie, maar hier is ‘n probeerslag.
(as jy die foto’s groter maak op jou rekenaar sal jy die wit skaapspikkeltjies en dowwe bome kan sien)
