Dorsland
Bachelor Dog
- Joined
- Apr 15, 2012
- Messages
- 12,525
- Reaction score
- 4,323
- Location
- Nie van hier nie
- Bike
- Honda CRF 300L
Lekker Dunnes, dis 'n rit om te onthou. Ek lees lekker saam. :thumleft:
Die ballade van Dunnes en Dassie: Eerste groot trip Kaap toe
- Thread starter Dunnes
- Start date
Dunnes
Race Dog
- Joined
- Apr 4, 2016
- Messages
- 843
- Reaction score
- 24
- Location
- Gauteng, Pretoria
- Bike
- BMW F650GS / Dakar
Dag 3 - Towerkop
Soos voorheen vermeld, het ons gehoop om tot by die skaapwagtershut te vorder in die nag en die res van die roete die volgende dag aan te pak. Die helder maan het ons vinnig oortuig dat die koplampies onnodig is. Aangesien ons 'n lang dag se ry agter die rug (en 'n swaar rugsak op die rug) het, het ons so net voor middernag op 'n relatief plat stukkie op ongeveer 1050m oornag. Terwyl ek gepoog het om ons slaap oppervlak gelyk te kry deur klippe uit te grawe en rond te skuif, het die dames vir ons aandete warm gemaak. Lekker kerrie en rys wat Susan die vorige nag al voorberei het. Kathy was verlig dat 'n gedeelte van haar rugsak opgeëet word.
Die stap om by Nel se grot uit te kom is 'n stywe een. Die grot lê op 1998m bo seespieel en die parkeerplek op 570m bo seespieel met die totale roete se stapafstand rondom 6.5km. Dit vertaal dat vir elke 100m wat mens horisontaal loop, styg jy ongeveer 22m. Dit alles dra by tot 'n baie strawwe stappie om 'n paar klimroetes te gaan doen. Maar nou ja. Ek en Magdaleen het dit twee jaar gelede in een dag aangepak en daarna het ons ingestem om volgende keer die eerste helfde van die stap in die nag te doen.
Die volgende oggend tussen die polle:
Teen om en by 6:30 is die donkies opgesaal en ons val in die pad. Net nadat ons aan die gang gekom het, begin ek wonder waar (en of enigsins) ek my koplampie ingepak het. Ek kies toe om liewer af te draf as om my sak te deursoek. Nadat ek hom nie by ons slaapplek kon opspoor nie, besluit ek dat hy in my slaapsak opgerol moet wees. Ek het my duime maar vasgehou. Ons het nog so halfuur se stap voor ons oor die eerste rug is waar ek en Magdaleen twee jaar vantevore middagete geniet het. Die berg weier om 'n verskeining te maak. Sjoe dit is nog vêr.
Voor ons lê so 500m se redelike gelyk voetpad waarna ons af beweeg deur 'n nekkie om weer by die laaste lang bult uit te sweet tot by die skaapwagtershuisie.
Desember in die kaap is warm:
Maar baie mooi!
So net na 11 uur arriveer ons by die huisie. Die huisie is deur stappers en klimmers, wat hoofsaaklik lede van die Bergklub van SA is, opgerig as 'n oornag punt voor mens die lang steenslag bult tref voor die grot. Dit is jammer dat ons nie hier kon oornag nie, aangesien die skuiling toegerus is met sagte gras beddegoed, 'n braairooster en 'n lekker vuurmaak plekkie. Maar ek weet nie of my bene dit sou gemaak het nie.
By die hut:
So halfuur se stap het ons by ons laaste waterstroompie gebring waar ons kon water skep en middagete geniet. Hier het ek ook die dames 'n guns gedoen deur te bad. Twee dae op die fiets affekteer 'n man tot 'n meerdere mate.
Dit was maar moeilik om van daardie skadukol af weg te beweeg, maar "wie nie waag nie wen nie". Ons stap tussen die groot gespikkelde rotsformasies deur tot waar 'n groot protea-vlakte ons tot by die begin van die steenslag bring. Hier bewys die fynbos sy blommeryk.
Teen die tyd wat jou bene nie meer die gekrap van die fynbos takke kan hanteer nie, beweeg ons oor tot die begin van die steenslag. Dit is 'n lang bult wat bestaan uit honderde groot rotse waaroor mens moet klouter totdat jy deur die "Misty Gates" beweeg. Ons het besluit "Pearly Gates" sal ook pas. Deur die hek, neem die padjie jou oor styl grasbande tot by die onderkant van Nel se buttress. Dan traverse mens onder die hange tot by die Nel se grot aan die suid-westerlike kant van Nel se buttress.
Amper by die "Misty Gates"
Die grot kom al nader
Dit was Susan en Kathy se eerste keer op Towerkop en hulle gesigsuitdrukkings het vir my bevestig dat die grot selfs mooier uitgedraai het as wat hulle verwag het.
Terwyl die dames die skottelgoed gewas het, het ek gaan water haal. Mens skep water in 'n klein grot aan die oostelike kant van Nel se buttress. Dit is 'n lang ent se sukkel, so ek verkies om die rugsak so vol as moontlik te laai as om twee keer te loop. Die stortsak moes ook vol. Met 'n koffietjie in die hand gaan loor ons op die "Sunset terrace" hoe die son aanbeweeg weste toe.
Magdaleen gebruik hier nou weer die maan as beligting om Elandsberg en Ladismith vas te vang op film. Baie mooi
Dit is wonderlik om weer hier bo te wees. 'n Salige nagrus wag.
Soos voorheen vermeld, het ons gehoop om tot by die skaapwagtershut te vorder in die nag en die res van die roete die volgende dag aan te pak. Die helder maan het ons vinnig oortuig dat die koplampies onnodig is. Aangesien ons 'n lang dag se ry agter die rug (en 'n swaar rugsak op die rug) het, het ons so net voor middernag op 'n relatief plat stukkie op ongeveer 1050m oornag. Terwyl ek gepoog het om ons slaap oppervlak gelyk te kry deur klippe uit te grawe en rond te skuif, het die dames vir ons aandete warm gemaak. Lekker kerrie en rys wat Susan die vorige nag al voorberei het. Kathy was verlig dat 'n gedeelte van haar rugsak opgeëet word.
Die stap om by Nel se grot uit te kom is 'n stywe een. Die grot lê op 1998m bo seespieel en die parkeerplek op 570m bo seespieel met die totale roete se stapafstand rondom 6.5km. Dit vertaal dat vir elke 100m wat mens horisontaal loop, styg jy ongeveer 22m. Dit alles dra by tot 'n baie strawwe stappie om 'n paar klimroetes te gaan doen. Maar nou ja. Ek en Magdaleen het dit twee jaar gelede in een dag aangepak en daarna het ons ingestem om volgende keer die eerste helfde van die stap in die nag te doen.
Die volgende oggend tussen die polle:
Teen om en by 6:30 is die donkies opgesaal en ons val in die pad. Net nadat ons aan die gang gekom het, begin ek wonder waar (en of enigsins) ek my koplampie ingepak het. Ek kies toe om liewer af te draf as om my sak te deursoek. Nadat ek hom nie by ons slaapplek kon opspoor nie, besluit ek dat hy in my slaapsak opgerol moet wees. Ek het my duime maar vasgehou. Ons het nog so halfuur se stap voor ons oor die eerste rug is waar ek en Magdaleen twee jaar vantevore middagete geniet het. Die berg weier om 'n verskeining te maak. Sjoe dit is nog vêr.
Voor ons lê so 500m se redelike gelyk voetpad waarna ons af beweeg deur 'n nekkie om weer by die laaste lang bult uit te sweet tot by die skaapwagtershuisie.
Desember in die kaap is warm:
Maar baie mooi!
So net na 11 uur arriveer ons by die huisie. Die huisie is deur stappers en klimmers, wat hoofsaaklik lede van die Bergklub van SA is, opgerig as 'n oornag punt voor mens die lang steenslag bult tref voor die grot. Dit is jammer dat ons nie hier kon oornag nie, aangesien die skuiling toegerus is met sagte gras beddegoed, 'n braairooster en 'n lekker vuurmaak plekkie. Maar ek weet nie of my bene dit sou gemaak het nie.
By die hut:
So halfuur se stap het ons by ons laaste waterstroompie gebring waar ons kon water skep en middagete geniet. Hier het ek ook die dames 'n guns gedoen deur te bad. Twee dae op die fiets affekteer 'n man tot 'n meerdere mate.
Dit was maar moeilik om van daardie skadukol af weg te beweeg, maar "wie nie waag nie wen nie". Ons stap tussen die groot gespikkelde rotsformasies deur tot waar 'n groot protea-vlakte ons tot by die begin van die steenslag bring. Hier bewys die fynbos sy blommeryk.
Teen die tyd wat jou bene nie meer die gekrap van die fynbos takke kan hanteer nie, beweeg ons oor tot die begin van die steenslag. Dit is 'n lang bult wat bestaan uit honderde groot rotse waaroor mens moet klouter totdat jy deur die "Misty Gates" beweeg. Ons het besluit "Pearly Gates" sal ook pas. Deur die hek, neem die padjie jou oor styl grasbande tot by die onderkant van Nel se buttress. Dan traverse mens onder die hange tot by die Nel se grot aan die suid-westerlike kant van Nel se buttress.
Amper by die "Misty Gates"
Die grot kom al nader
Dit was Susan en Kathy se eerste keer op Towerkop en hulle gesigsuitdrukkings het vir my bevestig dat die grot selfs mooier uitgedraai het as wat hulle verwag het.
Terwyl die dames die skottelgoed gewas het, het ek gaan water haal. Mens skep water in 'n klein grot aan die oostelike kant van Nel se buttress. Dit is 'n lang ent se sukkel, so ek verkies om die rugsak so vol as moontlik te laai as om twee keer te loop. Die stortsak moes ook vol. Met 'n koffietjie in die hand gaan loor ons op die "Sunset terrace" hoe die son aanbeweeg weste toe.
Magdaleen gebruik hier nou weer die maan as beligting om Elandsberg en Ladismith vas te vang op film. Baie mooi
Dit is wonderlik om weer hier bo te wees. 'n Salige nagrus wag.
Dunnes
Race Dog
- Joined
- Apr 4, 2016
- Messages
- 843
- Reaction score
- 24
- Location
- Gauteng, Pretoria
- Bike
- BMW F650GS / Dakar
Salig was die nagrus toe. Die volgende oggend word ons in Nel se Hotel wakker en skuif uit tot op die stoep vir 'n koffietjie.
Vandag beplan ons om 'n roete op die oosterlike helfte van Towerkop self te doen. Nadat ek die roete beskrywings bestudeer het, besluit ons op Long John, aangesien dit Kathy se eerste klim sou wees. Dit beloof om in die skaduwee te wees en dit lyk na 'n redelik maklike roete op skoon en sekure rots. 'n Bonus is dat die lang Cheesemond broers dit in 1973 geopen het, wat my bou sou bevoordeel. Ek let ook op dat Magnus en Veira (vriende uit PE) 'n roete oopgemaak het wat vurk van Long John af genaamd "Search for the Qivihog". Dalk kan ek hom/haar/dit ook opspoor.
---> Stolen from the route guide by Derek Marshall
Om by die begin van die roete uit te kom, stap mens om Nel se buttress en beweeg so 50m hoër teen 'n slegte steenslag op. Duisende jare se meganiese verwering lewer klippe tussen golfbal en krieketkolf grootte wat teen 'n baie styl helling lê. Die dames het dit nie baie geniet nie. Amper daar.
Ons bereik die voet van die klim en stop in die skeur wat Towerkop se twee pieke skei vir 'n paar lekkers en pitte.
Terloops, volgens legende het die piek sy naam gekry toe 'n heks een maal op pad huistoe vlieg en soos sy nader kom, toe styg die piek al hoër en hoër. Uit frustrasie uit, klap sy die piek met haar besem en siedaar, die spleet. Enigeen wat al Towerkop op gestap het, sou met die heks saamstem dat die bult net nie einde kry nie.
Die dames wag vir die skaduwee om oor krans te beweeg terwyl ek die roete beskrywing probeer ontsyfer.
Kathy saal op in die skeur.
Aangesien Magdaleen haar gewrig 'n paar weke beseer het, het sy weer afbeweeg om 'n paar fotos te neem en in die grot te gaan lê en lees.
Die eerste toulengte bring ons tot bo op 'n gemaklike lysie waar ek die dames kan op belay. Die rots was vrotter aan die onderkant van die klim as wat ek gehoop het, maar ons vorder.
Kathy glimlag senuweeagtig, maar van hoek tot hoek.
Tot op hierdie punt was die klim baie maklik en ek het my lippe begin aflek vir die bossie-lose rots wat bo ons uitstaan. Die res van die klim lyk besonders. Ek het die volgende pitch lengte so tussen 30m en 40m geskat. Dit behoort my op nog 'n gemaklike lysie te bring. Wel, so het dit gelyk. Ek het weg getrek in die rigting van die regterkantste van twee kraaksisteme wat ons sou lei tot by 'n reeks van oorhange waar ek links onder hulle deur en op beweeg het.
Die klim was briljant en ek vorder goed, totdat ek uit toerusting begin uithardloop het. Ek gil af na Susan en vra vir 'n skatting van die hoeveelheid tou wat ek nog tot my beskikking het. Sy antwoord: "So bietjie meer as 20m!" Gits, maar hierdie pitch is verskriklik lank. Die groot lysie lyk nog baie vêr en ek hardloop nou vinnig uit beveiligings uit. So 5m bo my gewaar ek 'n lekker plat lysie wat goed sal werk vir ons tweede belay. Kom ons gaan kyk.
Die lysie is toe glad nie so ideaal nie, maar ek het nou nie meer 'n keuse nie. Ek skree vir Susan dat ek nou 'n stance gaan bou en dat hulle solank kan klimskoene aantrek. Die stance was nie na wense nie, maar net-net veilig. Nou is dit die dames se beurt.
Teen die tyd bibber die dames al behoorlik, selfs met baadjies aan. Hulle vorder toe so 10m waar Kathy toe vra dat ek haar laat afsak aangesien hierdie pitch haar broek bietjie laat bewe. Gelukkig kon ek haar haar tot onder laat sak aangesien die eerste pitch maar kort was. Met Kathy op veilig op die grond, beur Susan toe voort tot by die klein lysie.
Dit is op hierdie punt waar my vriend Magnus in 2009 die linkerkantste kraak sisteem suksesvol aangepak het. Met die voel ek dat Magnus 'n goeie idee gehad het en ek klim toe agter sy spook aan. Dadelik skuif die moeilikheids graad 'n paar skuiwe op en die beveiligings droog skielik heeltemal op. Skaars 4m bo Susan, lig ek haar huiwerig in dat sy liewer haarself moet losmaak van die anker aangesien ek nie haar saam wil aftrek indien ek nou sou val nie. 'n Paar stywe oomblike later bereik ek 'n groot kraak waar ek uiteindelik 'n goeie beveiliging kan inkry. 'n Gil en 'n bulkende lag later beweeg ek aan.
Dit is sulke oomblike waarvoor ek leef. Daardie nou-of-nooit oomblike. Waar jou brein heeltyd spring tussen kalm en paniek, tussen veg en vlug. Om dan deur te druk tot die ander kant met jou eie vermoëns. Dit is 'n aardse, rare en eintlik reine gevoel wat mens diep raak. Mo Antoine, 'n britse bergklimmer in die sewentigs en tagtigs, het sy strewe na hierdie tipe oomblike vergelyk met die die gevoel dat daar 'n rot in hom woon wat gereeld adrenalien gevoer moet word, anders begin hy hom van binne af opeet. Magdaleen spot elke nou en dan dat ons weer my rot moet gaan voer wanneer ek moeilik raak. Uiteindelik klim ek die laaste oorhang uit tot bo!
Na so uur en 'n bietjie sluit Susan by my aan, maar nie nadat sy op tye moes hang en ruk en pluk om 'n beveiliging uit te kry nie. Boonop het haar belay toestel ongelukkig uit haar bewerende hand geglip en in die wit wolk onder haar verdwyn. Teen die tyd wat sy die laaste pitch se 45m agter die rug gekry het, was ons albei baie in ons skik met onsselwers. Susan het haarself uiters goed van haar taak gekwyt! Haastig vou ons die toue op en neem 'n paar fotos as bewyse. Met die koue wolke en mis wat van onder af deur die pieke ons omsingel, sit ons al bewende agter 'n rots en verorber 'n pakkie lekkers.
Wat 'n ongelooflike uitsig oor die Karoo!
Dit begin vinnig donder word so ons begin aan die ooste kant van die piek af klouter tot by die abseil punt. Hier ryg ons 'n stukkie dunner tou rondom 'n klip wat in 'n skeur vasgepen is en abseil hiervan in die skeur af. Die wolkkombers het ons nou totaal toegegooi sodat ons nie die onderpunt van die tou kan sien nie. Kom ons hoop ons maak dit tot onder. Ek gaan eerste met Susan wat eers in die sagte reën moet wag. Sy volg en na my, waarna ek die toue aftrek en weer oprol. Met kopliggies wat 'n wit muur voor ons verlig, ruik ons die koffie in die grot!
Magdaleen het intussen 'n paar merkwaardige fotos geneem van die sonsondergang, waarna sy vir ons kom soek het.
Teen die tyd wat ek en Susan terug by die grot aangekom het, het Kathy 'n lekker vuurtjie aan die gang sodat ons lekker kan braai. Wat 'n ongelooflike dag. Dis nou een vir die boeke!
Vandag beplan ons om 'n roete op die oosterlike helfte van Towerkop self te doen. Nadat ek die roete beskrywings bestudeer het, besluit ons op Long John, aangesien dit Kathy se eerste klim sou wees. Dit beloof om in die skaduwee te wees en dit lyk na 'n redelik maklike roete op skoon en sekure rots. 'n Bonus is dat die lang Cheesemond broers dit in 1973 geopen het, wat my bou sou bevoordeel. Ek let ook op dat Magnus en Veira (vriende uit PE) 'n roete oopgemaak het wat vurk van Long John af genaamd "Search for the Qivihog". Dalk kan ek hom/haar/dit ook opspoor.
---> Stolen from the route guide by Derek Marshall
Om by die begin van die roete uit te kom, stap mens om Nel se buttress en beweeg so 50m hoër teen 'n slegte steenslag op. Duisende jare se meganiese verwering lewer klippe tussen golfbal en krieketkolf grootte wat teen 'n baie styl helling lê. Die dames het dit nie baie geniet nie. Amper daar.
Ons bereik die voet van die klim en stop in die skeur wat Towerkop se twee pieke skei vir 'n paar lekkers en pitte.
Terloops, volgens legende het die piek sy naam gekry toe 'n heks een maal op pad huistoe vlieg en soos sy nader kom, toe styg die piek al hoër en hoër. Uit frustrasie uit, klap sy die piek met haar besem en siedaar, die spleet. Enigeen wat al Towerkop op gestap het, sou met die heks saamstem dat die bult net nie einde kry nie.
Die dames wag vir die skaduwee om oor krans te beweeg terwyl ek die roete beskrywing probeer ontsyfer.
Kathy saal op in die skeur.
Aangesien Magdaleen haar gewrig 'n paar weke beseer het, het sy weer afbeweeg om 'n paar fotos te neem en in die grot te gaan lê en lees.
Die eerste toulengte bring ons tot bo op 'n gemaklike lysie waar ek die dames kan op belay. Die rots was vrotter aan die onderkant van die klim as wat ek gehoop het, maar ons vorder.
Kathy glimlag senuweeagtig, maar van hoek tot hoek.
Tot op hierdie punt was die klim baie maklik en ek het my lippe begin aflek vir die bossie-lose rots wat bo ons uitstaan. Die res van die klim lyk besonders. Ek het die volgende pitch lengte so tussen 30m en 40m geskat. Dit behoort my op nog 'n gemaklike lysie te bring. Wel, so het dit gelyk. Ek het weg getrek in die rigting van die regterkantste van twee kraaksisteme wat ons sou lei tot by 'n reeks van oorhange waar ek links onder hulle deur en op beweeg het.
Die klim was briljant en ek vorder goed, totdat ek uit toerusting begin uithardloop het. Ek gil af na Susan en vra vir 'n skatting van die hoeveelheid tou wat ek nog tot my beskikking het. Sy antwoord: "So bietjie meer as 20m!" Gits, maar hierdie pitch is verskriklik lank. Die groot lysie lyk nog baie vêr en ek hardloop nou vinnig uit beveiligings uit. So 5m bo my gewaar ek 'n lekker plat lysie wat goed sal werk vir ons tweede belay. Kom ons gaan kyk.
Die lysie is toe glad nie so ideaal nie, maar ek het nou nie meer 'n keuse nie. Ek skree vir Susan dat ek nou 'n stance gaan bou en dat hulle solank kan klimskoene aantrek. Die stance was nie na wense nie, maar net-net veilig. Nou is dit die dames se beurt.
Teen die tyd bibber die dames al behoorlik, selfs met baadjies aan. Hulle vorder toe so 10m waar Kathy toe vra dat ek haar laat afsak aangesien hierdie pitch haar broek bietjie laat bewe. Gelukkig kon ek haar haar tot onder laat sak aangesien die eerste pitch maar kort was. Met Kathy op veilig op die grond, beur Susan toe voort tot by die klein lysie.
Dit is op hierdie punt waar my vriend Magnus in 2009 die linkerkantste kraak sisteem suksesvol aangepak het. Met die voel ek dat Magnus 'n goeie idee gehad het en ek klim toe agter sy spook aan. Dadelik skuif die moeilikheids graad 'n paar skuiwe op en die beveiligings droog skielik heeltemal op. Skaars 4m bo Susan, lig ek haar huiwerig in dat sy liewer haarself moet losmaak van die anker aangesien ek nie haar saam wil aftrek indien ek nou sou val nie. 'n Paar stywe oomblike later bereik ek 'n groot kraak waar ek uiteindelik 'n goeie beveiliging kan inkry. 'n Gil en 'n bulkende lag later beweeg ek aan.
Dit is sulke oomblike waarvoor ek leef. Daardie nou-of-nooit oomblike. Waar jou brein heeltyd spring tussen kalm en paniek, tussen veg en vlug. Om dan deur te druk tot die ander kant met jou eie vermoëns. Dit is 'n aardse, rare en eintlik reine gevoel wat mens diep raak. Mo Antoine, 'n britse bergklimmer in die sewentigs en tagtigs, het sy strewe na hierdie tipe oomblike vergelyk met die die gevoel dat daar 'n rot in hom woon wat gereeld adrenalien gevoer moet word, anders begin hy hom van binne af opeet. Magdaleen spot elke nou en dan dat ons weer my rot moet gaan voer wanneer ek moeilik raak. Uiteindelik klim ek die laaste oorhang uit tot bo!
Na so uur en 'n bietjie sluit Susan by my aan, maar nie nadat sy op tye moes hang en ruk en pluk om 'n beveiliging uit te kry nie. Boonop het haar belay toestel ongelukkig uit haar bewerende hand geglip en in die wit wolk onder haar verdwyn. Teen die tyd wat sy die laaste pitch se 45m agter die rug gekry het, was ons albei baie in ons skik met onsselwers. Susan het haarself uiters goed van haar taak gekwyt! Haastig vou ons die toue op en neem 'n paar fotos as bewyse. Met die koue wolke en mis wat van onder af deur die pieke ons omsingel, sit ons al bewende agter 'n rots en verorber 'n pakkie lekkers.
Wat 'n ongelooflike uitsig oor die Karoo!
Dit begin vinnig donder word so ons begin aan die ooste kant van die piek af klouter tot by die abseil punt. Hier ryg ons 'n stukkie dunner tou rondom 'n klip wat in 'n skeur vasgepen is en abseil hiervan in die skeur af. Die wolkkombers het ons nou totaal toegegooi sodat ons nie die onderpunt van die tou kan sien nie. Kom ons hoop ons maak dit tot onder. Ek gaan eerste met Susan wat eers in die sagte reën moet wag. Sy volg en na my, waarna ek die toue aftrek en weer oprol. Met kopliggies wat 'n wit muur voor ons verlig, ruik ons die koffie in die grot!
Magdaleen het intussen 'n paar merkwaardige fotos geneem van die sonsondergang, waarna sy vir ons kom soek het.
Teen die tyd wat ek en Susan terug by die grot aangekom het, het Kathy 'n lekker vuurtjie aan die gang sodat ons lekker kan braai. Wat 'n ongelooflike dag. Dis nou een vir die boeke!
Piet
Race Dog
- Joined
- Mar 18, 2010
- Messages
- 1,213
- Reaction score
- 3
- Location
- Queensland, Australia
- Bike
- Kawasaki KLR 650
Lyk ongelooflik! :thumleft: (volgende keer klim ek saam!)
Dunnes
Race Dog
- Joined
- Apr 4, 2016
- Messages
- 843
- Reaction score
- 24
- Location
- Gauteng, Pretoria
- Bike
- BMW F650GS / Dakar
Ja nee manne. Ons sal die dagboeke moet uithaal en verlof insit, want Magdaleen beplan al klaar vakansies hierdie jaar. Sy gaan ons voorspring.
Maar deesdae is Piet nou ook daar tussen al die dames om te help sterk staan...
Maar deesdae is Piet nou ook daar tussen al die dames om te help sterk staan...
Dorsland
Bachelor Dog
- Joined
- Apr 15, 2012
- Messages
- 12,525
- Reaction score
- 4,323
- Location
- Nie van hier nie
- Bike
- Honda CRF 300L
Lekker Dunnes, mens het maar groot ghoens nodig om te kan bergklim. Welgedaan!
En pragtige foto's.
En pragtige foto's.
Dunnes
Race Dog
- Joined
- Apr 4, 2016
- Messages
- 843
- Reaction score
- 24
- Location
- Gauteng, Pretoria
- Bike
- BMW F650GS / Dakar
Ek dink as jy min breins het en die vermoë het om die bietjie breins te kan afskakel, sal mens vêr kom
Klein Torkar
Race Dog
- Joined
- Nov 13, 2013
- Messages
- 583
- Reaction score
- 0
- Bike
- BMW R1150GS
Almiskien, maar die regte lyf help baie, ons swaar van gebeendere het n agterstand. Mooi prestasie.Dunnes said:
Kortbroek
Race Dog
Jis dit lyk na 'n lekker trip Dunnes.
As jy ooit in die kaap draai moet jy laat weet. Ons klim taamlik en hier is soos jy seker weet 'n groot verskeidenheid van tradisionele roetes om van te kies.
As jy ooit in die kaap draai moet jy laat weet. Ons klim taamlik en hier is soos jy seker weet 'n groot verskeidenheid van tradisionele roetes om van te kies.
Dunnes
Race Dog
- Joined
- Apr 4, 2016
- Messages
- 843
- Reaction score
- 24
- Location
- Gauteng, Pretoria
- Bike
- BMW F650GS / Dakar
Kortbroek said:
Ja nee, julle kapenaars is omtrent omring deur die berge. Ons was die naweek by Kransberg naby Marakele en dit was glad nie sleg nie. Kortbroek, ek sal jou verseker kontak dat ons 'n tou kan gaan deel. Laat weet as jy hier bo is dan gaan wys ek jou ons juwele.
Reg, laat ek die res van die storie takel
Dunnes
Race Dog
- Joined
- Apr 4, 2016
- Messages
- 843
- Reaction score
- 24
- Location
- Gauteng, Pretoria
- Bike
- BMW F650GS / Dakar
Dag 3 - Towerkop
Vanoggend word ons bietjie later wakker, aangesien die mis voor ons wekker in beweeg het. 'n Lekker koffietjie, 'n slaapsakkombers en so 'n uitsig is goud werd.
Terwyl ek en Magdaleen weer gaan water haal vir die dames se stort vanmiddag, sluimer Susan in haar slaapsak op die voorstoep.
Oppad watergrot toe, moes ons net eers die prentjie raam.
As mens nie weet waar om te kyk nie, kan jy baie maklik die watergrot misloop. Dit sal dinge baie moeilik maak hier bo.
Toe ons terug kom by die grot, het die dames hulself op die Sunset Terrace gaan tuismaak. 'n Paar uur van lekker rondlê, lees en staar het die tyd tot by middagete geneem.
'n Koggelmander het die dames se aandag getrek. Dit was veral snaaks toe Magdaleen haar boeglam skrik toe die gedierte amper tot binne in haar lens spring terwyl sy hom afneem. Kamera zoom het seker sy nadele.
Terwyl ek gaan hout haal het laer by die berg af, het hulle 'n roete gesoek wat ons die middag sou aanpak. Die lus was nie heeltemal genoeg om 'n langer roete te probeer nie, as gevolg van die vorige epiese dag.
Ongelukkig is hierdie die enigste foto wat ons van die toilet se uitsig het. Hierdie is 'n troon goed genoeg vir 'n koning(in). Hier wys Susan ons hoe om die uitsig te geniet.
Teen die tyd wat ek terug is met 'n groot stapel hout, was die lus weer terug en ons pak 'n kort roetetjie aan sommer om die draai van die grot.
So twee jaar gelede het ek 'n hele sak vol "brownie" punte gewen toe ek vir Magdaleen 'n stort gebou het hier bo. Natuurlik sou nog 'n stort hierdie jaar ook gebou word. Ek dink hierdie jaar s'n was selfs beter geleë as die eerste keer.
Ek is natuurlik van mening dat mens nie kan vuil word bo op so 'n ongelooflike bergpiek nie. Dit wat mens vuil maak is onder in die vallei. Daar waar die karre ry, die mense en die geraas. Maar nou ja.
'n Fotograaf sal ook enigiets doen om die skoot te kry.
Ons laaste sonsondergang op Towerkop. Ons sal weer kom.
'n Lekker vuurtjie om 'n lekker klimtrip af te sluit.
More beweeg ons aan Tsitsikamma toe
Vanoggend word ons bietjie later wakker, aangesien die mis voor ons wekker in beweeg het. 'n Lekker koffietjie, 'n slaapsakkombers en so 'n uitsig is goud werd.
Terwyl ek en Magdaleen weer gaan water haal vir die dames se stort vanmiddag, sluimer Susan in haar slaapsak op die voorstoep.
Oppad watergrot toe, moes ons net eers die prentjie raam.
As mens nie weet waar om te kyk nie, kan jy baie maklik die watergrot misloop. Dit sal dinge baie moeilik maak hier bo.
Toe ons terug kom by die grot, het die dames hulself op die Sunset Terrace gaan tuismaak. 'n Paar uur van lekker rondlê, lees en staar het die tyd tot by middagete geneem.
'n Koggelmander het die dames se aandag getrek. Dit was veral snaaks toe Magdaleen haar boeglam skrik toe die gedierte amper tot binne in haar lens spring terwyl sy hom afneem. Kamera zoom het seker sy nadele.
Terwyl ek gaan hout haal het laer by die berg af, het hulle 'n roete gesoek wat ons die middag sou aanpak. Die lus was nie heeltemal genoeg om 'n langer roete te probeer nie, as gevolg van die vorige epiese dag.
Ongelukkig is hierdie die enigste foto wat ons van die toilet se uitsig het. Hierdie is 'n troon goed genoeg vir 'n koning(in). Hier wys Susan ons hoe om die uitsig te geniet.
Teen die tyd wat ek terug is met 'n groot stapel hout, was die lus weer terug en ons pak 'n kort roetetjie aan sommer om die draai van die grot.
So twee jaar gelede het ek 'n hele sak vol "brownie" punte gewen toe ek vir Magdaleen 'n stort gebou het hier bo. Natuurlik sou nog 'n stort hierdie jaar ook gebou word. Ek dink hierdie jaar s'n was selfs beter geleë as die eerste keer.
Ek is natuurlik van mening dat mens nie kan vuil word bo op so 'n ongelooflike bergpiek nie. Dit wat mens vuil maak is onder in die vallei. Daar waar die karre ry, die mense en die geraas. Maar nou ja.
'n Fotograaf sal ook enigiets doen om die skoot te kry.
Ons laaste sonsondergang op Towerkop. Ons sal weer kom.
'n Lekker vuurtjie om 'n lekker klimtrip af te sluit.
More beweeg ons aan Tsitsikamma toe
Piet
Race Dog
- Joined
- Mar 18, 2010
- Messages
- 1,213
- Reaction score
- 3
- Location
- Queensland, Australia
- Bike
- Kawasaki KLR 650
Kom, kom, kom! Hierdie is 'n onvoltooide verslag... 
ot: [member=22221]Dunnes[/member]
ot: [member=22221]Dunnes[/member]
Pragtig! Ek is vol bewondering en sommer jaloers. Elke keer as ek Ladismith/Koedoeskloof toe ry, kyk ek met verlange na Towerkop.
Dankie vir die mooi reisverslag sover, nou is die uitsien net nog meer. My beurt kom
En waar's die res...? :sip:
Dankie vir die mooi reisverslag sover, nou is die uitsien net nog meer. My beurt kom
En waar's die res...? :sip:
- Joined
- Dec 16, 2010
- Messages
- 45,420
- Reaction score
- 11,172
- Location
- Stellenbosch
- Bike
- KTM 690 Adventure
Dunnes, dit was n heerlike lees, en foto-kyk.
Het julle die oompie se generator en liggie teegekom teen Towerkop op?
Ek wou nog altyd gaan kyk, maar kom nie so ver nie.
Het julle die oompie se generator en liggie teegekom teen Towerkop op?
Ek wou nog altyd gaan kyk, maar kom nie so ver nie.
Dunnes
Race Dog
- Joined
- Apr 4, 2016
- Messages
- 843
- Reaction score
- 24
- Location
- Gauteng, Pretoria
- Bike
- BMW F650GS / Dakar
Piet said:Kom, kom, kom! Hierdie is 'n onvoltooide verslag...
Pieter, jy is 100% reg. Laat ek hom voort sit. Daar is immers nog heelwat wat gebeur het.
Dunnes
Race Dog
- Joined
- Apr 4, 2016
- Messages
- 843
- Reaction score
- 24
- Location
- Gauteng, Pretoria
- Bike
- BMW F650GS / Dakar
2StrokeDan said:
Ek het hom al vanuit die dorp gesien, maar nog nie daar opgestap nie. Oom Stanley se lig is op die Suidelike hang van Elandsberg. Die piek is suid-oos van Towerkop self. Om by Towerkop op te stap, neem mens 'n heeltemal ander staproete.
Vir diegene wat nie weet watter lig ons van praat nie, kyk gerus hier: https://sites.google.com/site/towerkopinfo/nearby-hiking-routes/stanley-s-light-hiking-trail
Dunnes
Race Dog
- Joined
- Apr 4, 2016
- Messages
- 843
- Reaction score
- 24
- Location
- Gauteng, Pretoria
- Bike
- BMW F650GS / Dakar
14 Des (Deel 1)
Net weer 'n beeldskone sonsopkoms oor die Outeniekwaberge vanuit Nel se grot om ons laaste dag op Towerkop te begin. As jy in Nel se grot die son sien opkom, dan val dit mens net weer by hoe vreemd dit is dat mens amper die son kan sien opkom en sak vanuit die grot.
Ons was so vroeg moontlik aan die gang. Dit wil sê: "Glad nie so vroeg nie." Rugsakke gepak en heelwat ligter as met die opkom slag, kies ons koers Misty Gates toe tot by die steenslag.
Gaan die kniee dit hou?
Uiteindelik daal ons tot by hierdie groot plat klip wat die einde van die steenslag beteken. Van hier af loop ons genadiglik op 'n voetpadjie. Maar die "fyn"-bos sal ons (bene) nederig hou.
Ons bereik die plato waarop die pitstop huisie staan en mens merk dadelik op hoe dit warmer word. Ons is duidelik van die "berg" af. Ek onthou toe hoe vrek warm dit die vorige keer was. Eish, hiers ons alweer.
Dis op hierdie plato waar Kathy 'n stukkie grond gekoop het teen die prys van 'n geswikte enkel. Ons smeek haar om bietjie gewig oor te gee en stop vir 'n blaaskans by die hut.
Kathy met haar enkel in die lug. Ons laaste goeie kyk na Towerkop
Aangesien die stroompie net bo die oorslaaphut die enigste water op die roete is, het ons omtrent gekook op die lang bult af. So twee derdes van die pad af, kry mens jou laaste kyk na Towerkop. Ons skep hier vinnig asem en ek saal vir oulaas op. Eers nogal depressief, maar glimlag sodra ek die kamera oplet.
Een vir een skakel ons oor in "Zombie-mode" en 'n paar uur later is ons by die kar. Ons het nogal bekommerd geraak oor mekaar. Susan het die laaste 10 minute teen 'n vasberade pas deur die bloekoms geboender tot by die slikdam waar ons die voertuie parkeer het. Dit was duidelik dat die hitte haar goed uitgeput het. Die slikdam was 'n absolute lewensredding. Towerkop, dankie!
Van hier af is ons Tsitsikamma toe, maar eers sou die dames bietjie bakleierig raak. Ek is bly ek was op Dassie. Maar dis vir deel 2
Net weer 'n beeldskone sonsopkoms oor die Outeniekwaberge vanuit Nel se grot om ons laaste dag op Towerkop te begin. As jy in Nel se grot die son sien opkom, dan val dit mens net weer by hoe vreemd dit is dat mens amper die son kan sien opkom en sak vanuit die grot.
Ons was so vroeg moontlik aan die gang. Dit wil sê: "Glad nie so vroeg nie." Rugsakke gepak en heelwat ligter as met die opkom slag, kies ons koers Misty Gates toe tot by die steenslag.
Gaan die kniee dit hou?
Uiteindelik daal ons tot by hierdie groot plat klip wat die einde van die steenslag beteken. Van hier af loop ons genadiglik op 'n voetpadjie. Maar die "fyn"-bos sal ons (bene) nederig hou.
Ons bereik die plato waarop die pitstop huisie staan en mens merk dadelik op hoe dit warmer word. Ons is duidelik van die "berg" af. Ek onthou toe hoe vrek warm dit die vorige keer was. Eish, hiers ons alweer.
Dis op hierdie plato waar Kathy 'n stukkie grond gekoop het teen die prys van 'n geswikte enkel. Ons smeek haar om bietjie gewig oor te gee en stop vir 'n blaaskans by die hut.
Kathy met haar enkel in die lug. Ons laaste goeie kyk na Towerkop
Aangesien die stroompie net bo die oorslaaphut die enigste water op die roete is, het ons omtrent gekook op die lang bult af. So twee derdes van die pad af, kry mens jou laaste kyk na Towerkop. Ons skep hier vinnig asem en ek saal vir oulaas op. Eers nogal depressief, maar glimlag sodra ek die kamera oplet.
Een vir een skakel ons oor in "Zombie-mode" en 'n paar uur later is ons by die kar. Ons het nogal bekommerd geraak oor mekaar. Susan het die laaste 10 minute teen 'n vasberade pas deur die bloekoms geboender tot by die slikdam waar ons die voertuie parkeer het. Dit was duidelik dat die hitte haar goed uitgeput het. Die slikdam was 'n absolute lewensredding. Towerkop, dankie!
Van hier af is ons Tsitsikamma toe, maar eers sou die dames bietjie bakleierig raak. Ek is bly ek was op Dassie. Maar dis vir deel 2
